Likovi iz priča za djecu i viceva, kao što su mali Đokica i mali Perica su svima manje, više poznati. Mali Đokica ima i ono drugo, preneseno značenje. Ova priča je posvećena jednom pravom dobojskom Perici. Ne Petru ili Peri, već baš Perici Gojkoviću. Takvo ime su mu dali njegovi roditelji.
Odavno je Perica odlučio da ne bude više mali. Jedino ga još jebu ime i baby face, jer djeluju zbunjujeće na one koji ga manje poznaju. Još ranije je Perica odlučio da ne bude više u sjeni poznatijeg Pere Bukejlovića. Prvo je 1998. godine formirao poluprivatnu višu tehničku školu, zatim privatnu firmu i na kraju poluprivatni saobraćajni fakultet.
Na vrijeme je Perica shvatio da se do brzog bogatstva i moći dolazi jedino nepoštenim radom. Prvo je počeo muljati sa kursevima, ispitima i diplomama na svojoj poluprivatnoj višoj tehničkoj školi, a nakon toga i na Saobraćajnom fakultetu. Prve unosne poslove sa svojom privatnom firmom za projektovanje i izvođenje instalaterskih radova napravo je sa poznatim direktorima i kriminalcima iz Željeznica RS i Srednje tehničke škole, Telebakom i Bogdanovićem.
U proteklih nekoliko godina poslove vrijedne više miliona realizuje sa načelnikom opštine Obrenom Petrovićem i direktorom gradske toplane Zoranom Ristikićem. Ozbiljna istraga ili kontrola bi pokazala da se radi o najmanje dva puta naduvanim poslovima, u kojim su svi ugrađeni. Obren mu je postao zakletva, a njegovu sliku drži na zidu svoje kancelarije na saobraćajnom fakultetu i u stanu, umjesto ikone. Zaposlio je na fakultetu Obrenovog sina i već mu obezbijedio stan u kriminalnim poslovima sa njegovim ocem. Kako i nebi, kad je zahvaljujući Obrenu i drugima postao milioner. Nije zajebancija, mali Perica je jedan od dobojskih milionera.
